ترجمه آئین های هندی دوران باستان

 

دانشجویان: سعید، یوسف

....... و (سورداس) یا خدمتکاران. (ماهاوراتا ) یا مراسم و آداب اعتدال شب و روز در برگیرندۀ یک پیکار ساختگی ست بر فراز خورشید، درست مثل (طبق حالت ) یک دیسک (قرص ) سفید.    

 در واقع بسیاری از دانش پژوهان به خودی خود دربارۀ جوهره وابسته به جهان ودا (کتاب مقدس هندو) مباحثه وجدل نموده اند.

هر قربانی یک نوع جشن برهمایی بود که ثروت در آن نمایش داده می شده است و اعضایی که با هم رقابت می کردند ، قبایل آریان در جنگ های لفظی به کار گرفته می شدند جائیکه جان بسیاری از آنان در معرض خطر بود.

آن ها گمان می کردند این اعمال (عملکردها) درجه بدتری از خشونت را ایجاد می کند که نویسندگان بیشتر کارهای فکری ــ اوپانیسادز ــ را برای بیشتر درونی ساختن (باطنی ساختن) دید قربانی معطوف داشتند.

هرچه سطح خشونت واقعی و استعاره ای باشد واضح است که اعمال قربانی کردن همچنین با مذاکرات و معاملاتی پولی برای قدرت سیاسی در یک سیستم قبیله ای کوچک و اتحاد قبیله ای صورت می پذیرد و به عنوان یک سیستم فداکارانه به بازه زمانی بیشتر پادشاهی های مستحکم و با ثبات در امتداد رود گنگ حدود 500 بی سی ای می رسد.

هر آن چه که طبیعت واقعی قربانی ها باشد، پر واضح است که از نوشته های خودشان برای آیین های (تشریفات) متغییر دیگر (پراکرتی) که می تواند اطراف آن ها ساخته شود چندین آیین پرستش (تشریفات مذهبی) نمونه های اولیه (ویکرتی) ایجاد می کند.

بسیاری از ساختارهای پایه ای آیین های مذهبی ممکن است در یک مکان باقی بماند در زمانی که خیرات و خواندن مانتراها و فرونشانی خشم خدایان ممکن است تغییر یابد.

برهمان ها و سوتراها همچنین مقرر داشتند که بعضی مراسم مذهبی با سایر مراسم ها تداخل دارند و بنابراین شاهد تغییرات بودن در بعضی مراسم های اصلی مذهبی کاملاً واضح و طبیعی است.

تا زمانیکه تقسیمات دانش کاهنان موقر و مقدس است، در این سنت با وقار قربانی کردن در احیاءهای اخیر جو کلی جشن و شادی طی اقدامات خودشان ضربه می خورد.

همانطورکه امروز دیده می شود یک یاجنیا کل سیستم های اقتصادی یک روستا را درگیر می سازد. چوب برها برای آتش ، برنج کاران جهت ارائه توپ های برنج ، تکه کننده های بامبو برای دکورسازی کل تالار محل قربانی کردن به کار گرفته می شوند. این یک نوع روستا ملیا یا فستیوالی است که حتی تماشاگرانی که در آن سهمی ندارند نیز با دیدن آن شاد خواهند شد.

نزدیک شدن به تالاری که اصوات و حرکات مقدس در آن صورت می پذیرد مساوی با رسیدن و نزدیک شدن بخ خجستگی است. فردریک اسمیت (2000 تا 2001) این پدیده را هندوییزیشن معاصر مربوط به کتاب ودا مقدس نامید و به ابن بحث پرداخت که اَشکالِ (شکلهای) پرستش از دوره کلاسیک هندوییسم مانند پویا یا عبادت تصاویر که هر دو تندیس ها و نقاشی ها به طور منظم حول و پیرامون تالار قربانی کردن نمایش داده می شوند. همچنین در قرن 12 کلاس های بداهه توسط روستاییان بومی مورد توجه قرار گرفته و توسط راهبه های برهمایی تدریس می شده است.

جدا از آنچه در قرن 12 اضافه گشت  ، چه خدایانی در هزاره دوم توسط  روستاییان ما پرستش خواهند شد و مبنای خداشناسی آن ها چه خواهد بود.

آر جی ودا بهترین منبع شاعرانه برای خداشناسی است که شامل داستان ها و بخش ایی از آن ها درباره رفتار های الهی است. از آنجائیکه انتظار میرود خدای ودا به قسمت های نسبی تقسیم می شود. آگنی یا خدای اول ، سما خدای نوشیدن (شراب مقدس) و قربانی ، خدایانی هستند که اولی متصدی انتقال قربانی به بهشت و دومی دمنده ستایش و شعر است. با این خدایان مقدس دنیای ودا به طور فیلسوفانه ای زنده می شود. نوشته هایی که دائماً بین چکیده و اسم جابه جا می شوند. گاهی آگنی آتش حقیقی است و مابین بقیه خدای آتش است و این ثبات در  نوسان بین دو حالت بخشی از نبوغ شعر ودا می باشد. همچنین سما  خدای سخنوری و شراب مقدس است که پس از نوشیدن به سخنوری می پردازد. (پایان صفحۀ 42)

 

خداوندگار سلحشور، ایندرا، در صورت خارجی اش بسیار فراتر است از بشر. شاهکارهای او دربرگیرندۀ قهرمانی کیهانی ست. او گاوهای ماده را از غارشان در بهشت آزاد کرد و بدان وسیله به آنها رخصت داد تا در جهان آزادانه پرسه بزنند. ( اشعارِ وِدا (کتاب مقدس باستانی هند) 3.31). تا جایی که گاوهای ماده همچنین نمادی از نور هستند در اشعار ودا.  او ( ایندرا) از آن راه به نور اجازه داد که آزادانه گرداگرد جهان گیتی پرسه بزند. او همچنین ابلیس (مار بزرگ) ورترا را  به قتل رساند، آنی که جسم سترگ وتنومندش رودها را محدود ومسدود کرد و مانع جاری شدن آبها شد( اشعارِ (آیه هایِ)  وِدا 3.32). ایندرا یک خداوندگار اشتهاآور می باشد و بارها بوسیلۀ همسران حکیم با فراست در حماسه ها در تله افتاد. همچنین عنصر اصلی این راز کاملاً از ایندرا غایب نیست. مشاهدۀ ایندرا در جامۀ مبدل یا تواناییِ بیان صدایش از دور قسمتهایی ست از طریقه هایی که حکیم باستانی دلاوری اش را نشان داد. برخی از خدایان مشهورتر درجه سه ، ردۀ فلاحتی (زراعتی)، "اسوینز" است که خدایانی هستند دوقلو که شفا می دهند، باعث تولد بی خطر میشوند، زیبایی را ترمیم و احیا میکنند و زندگی را طولانی میکنند ( اشعارِ وِدا 1.92، 1.116). 

 

جهان وابسته به ودا (کتاب مقدس باستانی هند) همچنین از خدایان دیگر انباشته میشود. در جهان طبیعی شناخته و مشخص میشود ولی محدود و منحصر نمیشود. "سوریا" خدای خورشید برجسته ترین این خدایان است و به عنوان خدایی که در سرتاسر آسمانها سوار بر ارابه است مجسم و منقش میشود . کسی که سفر چرخشی- گردشی اش با تقویم سالانه تعیین ومشخص میگردد. ( اشعارِ وِدا 1.50). قدرت سوریا در کمین و تکاپوی بسیاری از اشعار ودایی ست که به نور و زمان اشاره میکند. "وایو"، خدای باد به پرستش کنندگان کمک میکند که خیرات خود را بفرستند. "راتری" الهۀ شب، پیام ها را از یک سیرت و شخصیت (نهاد) به دیگری میبرد و می ستانَد. ( اشعارِ وِدا 10.127). "یوساس" الهۀ فجر(سپیده دم)، خود را در جهان آشکار میکند به مانند زنی عاشق که خود را برای همسرش آشکار میکند. "پوسانِ" پیشرو و راه بلد به ما رخصت میدهد زمانی که در بیشه ها گم گشته ایم، راهِمان را بیابیم. ( اشعارِ وِدا 1.42، 6.55). "یاما" (رب النوع ارواح و مردگان بعقیدۀ هندوها) خدای مرگ و عالم اموات  را سرپرستی میکند، جایی که مرد مرده را ملاقات میکند پس از زمانی که روحش این جهان را ترک کرد. ( اشعارِ وِدا 10.14، 10.16). 

               

علاوه بر این حکیمان با فراست (رسی) و پدران (پیتر)  نقشی مهم را در نظام عالم وجودِ ودایی  ایفا میکنند : بسیاری از آنها بحث خواهند کرد که آنها خدایان را به عنوان در "یاجنیا" ترجیح میدهند. (این) حکیمان خیلی اوقات قهرمانان سرود روحانیِ ودایی و ادا کنندگان آنها هستند. به هیچ وجه آنها نیتوانند مولف اصلی نامیده شوند، همانطور که ما شاید ویلیام وُردوُرث یا جان کیتز را در رسوم اروپایی می نامیم. تا یک اندازه آنها سرود روحانی را درک میکنند، بواسطۀ هر دویِ بینش و صوت سرودهایِ روحانی خودشان پیش از آفرینش جهان قائم بالذات و واجب الوجود شناخت میشوند؛ و شغل حکیم با فراست آفریدن نیست بلکه دریافتن و فرا فرستادن آنها بطور مناسب است. لذا خانواده هایی که صاحب ماندالاها (اشکالِ هندسیِ اساطیریِ) مختلف و چرخه های اشعار ودایی هستند، به عنوان مستحفظین و اولیاء آنها شناخته میشوند نه مبتکرین و موسسین آنها. علاوه بر این، به حکیمان با فراست گفته میشود که در قربانگاهِ شفاعت اصلی که جهان را می آفریند حاضر باشند: در این حالت اگر نقش بیشتری نداشته باشند از نقشی هم اندازۀ خدایان ودایی برخوردارند. پدران از سویی دیگر دریافت کنندگان قربانی ها به همراه خدایان هستند.  پدران به عنوان نیاکان قربانی کنندگانی که پیشنهاد میکنند میباشند. در نوشته های معین آنها به عنوان قربانی کنندگان موفق که برای کسب شأن خدایی در زندگی بَعدیشان با فضیلتِ عرضه کردن قربانی های فراوان در زندگی قبلیشان شناخته میشوند.

 

شیوۀ این سرودهای روحانی خیلی اوقات مبهم و معمایی ست در مجموعه ای از تفاسیر استعاری ساخته شده است که دربرگیرندۀ دو یا بیش از دو واقعیت میباشد. همانگونه که در قبل اشاره شد "آگنی"  هم آتش است و هم خدایِ آتش، قدرت خود آتش. گاوهای ماده خیلی اوقات نمایندۀ نور و راهِ آزادی اند، راه نور خورشید در سراسر جهان گیتی. آنها نمایندۀ ثروت و طلا نیز هستند. گاهی اوقات تفاسیر استعاری مقایسه های صریحی را موجب میشود، از قبیل مقایسۀ صداهای مجتهدین با صداهای قورباغه ها در فصل بهار. ( اشعارِ وِدا 7.103). یک 

سرود روحانیِ دیگر با صدای موزون خواندن شعر را با صدای یک نجار یا یک طبیب یا یک آسیابان با سنگ چاقو تیزکنی مقایسه میکنند. (اشعارِ وِدا 9.112). 

 

بطور مساوی خیلی اوقات ........

 

(پایان صفحۀ 43)